De schilderijen van Ditty Ketting refereren niet aan waarnemingen in de werkelijkheid. Het zijn op zichzelf staande composities die van tevoren zorgvuldig zijn berekend met een ingebouwde mogelijkheid om die berekening in twijfel te trekken. De onvoorspelbare veranderlijkheid van de werking van kleuren ten opzichte van elkaar biedt haar de vrijheid om de beheersing van haar talent de vrije loop te laten. Ieder kader dat zij zich stelt is om eraan te ontkomen.

Het lijkt met elkaar in tegenspraak die vrijheid van verbeelding in precieze zorgvuldigheid. Bij Ditty Ketting gaat het juist om die omzichtige manier van werken waarbij ieder persoonlijk handschrift wordt weggewerkt – je ziet bij haar geen herkenbare verfstreek of doorschemerende ondertekeningen – waarbij ze gebruik maakt van liniaal, trekpen en penseel. Ze beoordeelt op het oog en haar gevoel of het schilderij die materiële intensiteit en straling heeft die doorslaggevend is voor de kwaliteit ervan.

Aan ieder schilderij gaat een schets vooraf, een compositiestudie waarin ze nauwkeurig het hele proces van het schilderij heeft uitgedacht. Het zijn elkaar in reeksen opvolgende kleurvlakken in bepaalde kleurtonen waarin ze op voorhand bepaalde onderbrekingen plaatst die in een onbestemd wit cesuren, of muzikaal gesproken ‘rusten’, aanbrengen die de ritmiek onderbreken. Die mate van rust en stilte in haar werk is bepalend voor de overtuigingskracht ervan. Het gaat erom hoe ze meerstemmigheid weet te vatten in samenhangende composities waarin alle ongelijkheid is opgeheven. Haar schilderijen zijn een verweer tegen machteloosheid, willekeur en machtsmisbruik. Voor haar werk bestaat in feite geen taal, je kunt het enkel kijkend ondergaan. Wat je denkt lost op in wat je ziet.